تاثیر تمرینات پیشگیری از آسیب با رویکرد سیستم های گلوبال بر کینتیک و کینماتیک تنه و اندام تحتانی حین فرود در افراد فعال مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی: مطالعه نیمه تجربی

تمرینات پیشگیری از آسیب با استفاده از رویکرد سیستم های گلوبال، به منظور کاهش عوامل خطر بیومکانیکی آسیب های رباط صلیبی قدامی (Anterior cruciate ligament یا ACL) در هنگام فرود پیشنهاد شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه برنامه سنتی پیشگیری از آسیب و تمرینات پیشگیری از آسیب با استفاده از رویکرد سیستم های گلوبال بر روی کینماتیک و کینتیک تنه و اندام تحتانی طی یک تکلیف فرود متقاطع تک پا در ورزشکاران مستعد آسیب ACL انجام شد.

در این مطالعه، 39 ورزشکار زن و مرد (گروه شاهد = 19 نفر و گروه تمرینات پیشگیری از آسیب با استفاده از رویکرد سیستم های گلوبال = 20 نفر) شرکت کردند. حداکثر زوایای ابداکشن زانو، فلکشن زانو، فلکشن ران، لترال فلکشن تنه، حداکثر گشتاور ابداکشن زانو و حداکثر نیروی واکنش عمودی حین یک تکلیف فرود متقاطع تک پا برای همه آزمودنی ها، ابتدا و شش هفته پس از تمرینات پیشگیری از آسیب ارزیابی گردید. از آزمون Repeated measures ANOVA جهت بررسی تفاوت های بین گروهی داده های بیومکانیکی استفاده شد.

اثر متقابل گروه × زمان برای لترال فلکشن تنه (036/0 = P)، ابداکشن زانو (006/0 = P)، حداکثر گشتاور ابداکشن زانو (001/0 > P) و حداکثر نیروی واکنش عمودی (007/0 = P) در گروه تمرینات پیشگیری از آسیب با رویکرد سیستم های گلوبال نسبت به گروه شاهد پس از شش هفته وجود داشت. اثرات اصلی زمان برای حداکثر زوایای ابداکشن زانو، فلکشن زانو، فلکشن ران، لترال فلکشن تنه، حداکثر گشتاور ابداکشن زانو و حداکثر نیروی واکنش عمودی پس از تمرین مشاهده گردید (001/0 > P). هیچ اثر متقابل زمان × گروه برای فلکشن زانو (103/0 = P) و فلکشن ران (734/0 = P) یافت نشد.

نتیجه‎ گیری: 

رویکرد سیستم های گلوبال در مقایسه با تمرینات متمرکز بر ران، باعث بهبود عوامل خطر بیومکانیکی آسیب های ACL در حین فرود متقاطع تک پا شد.