ارزیابی تاثیر مایع رویی کشت سلول های توموری CT26 بر زخم جلدی ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c

لیشمانیا ماژور عامل بیماری لیشمانیوز جلدی بوده که منجر به ضایعات بافتی مقاوم به درمان و اسکار در محل آسیب می شود. استفاده از روش های درمانی بر پایه ترکیبات شیمیایی خط اول درمان در موارد ابتلا می باشد که علیرغم عوارض جانبی، منجر به بهبودی کامل نمی شود. هدف از بررسی حاضر، ارزیابی تاثیر فاکتورهای محلول ناشی از سلولهای توموری CT26 در تنظیم پاسخ ایمنی علیه بیماری لیشمانیوز جلدی است.

موشهای جنس ماده نژاد BALB/c با سویه استاندارد لیشمانیا ماژور آلوده و پس از بروز زخم، مایع رویی سلولهای CT26 به موشهای مبتلا به لیشمانیوز جلدی به دو فرم وریدی و داخل زخمی تزریق شد، پس از گذشت 30 روز از تیمار، نمونه بافتی طحال و سلولهای ماکروفاژ از حفره صفاق، جهت بررسی تکثیر سلولی و فاگوسیتوز برداشته و اندازه زخم نیز در طول مدت تیمار ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 ، آزمونهای t-test و One-Way ANOVA تست Tukey تحلیل شدند .(Pvalues ≤0.05)

اندازه زخم در گروه های تحت تیمار با مایع رویی کشت سلولهای CT26 به صورت وریدی و داخل زخم بیشتر بود ولی این اختلاف معنادار نبود. میزان تکثیر لنفوسیتی، فاگوسیتوز و متعاقبا التهاب ناحیه زخم در گروهای تحت تیمار با مایع رویی کشت سلولها، نسبت به گروه کنترل بیشتر بوده ولی این افزایش نیز معنادار نبود (Pvalues ≤0.05) .

استفاده از فاکتورهای محلول مایع رویی کشت سلولهای CT26 می تواند منجر به تغییر پاسخ ایمنی در موضع التهاب ناشی از زخم لیشمانیوز جلدی شود که تعیین عوامل موثر در این زمینه باید مورد بررسی بیشتری قرار گیرد.