تحلیل و نقد دیدگاه مفسران عامه در سده های مختلف پیرامون تبیین مفهوم مودت ذی القربی

واژه ی «مودت» به معنای محبت شدید دوسویه میان اشخاص است که می تواند بر اساس متعلق آن ممدوح یا مذموم باشد و چنان جاذبه دارد که محب را به اسوه پذیری و پیروی از محبوب وا می دارد. براساس نظر علمای امامیه ترکیب"مودت ذی القربی" اگر در ارتباط با نبی اکرم (ص) به کار رود، تنها به معنای دوستی و محبت همراه با پیروی و ولایت پذیری از ایمه اثنی عشر (ع) و حضرت زهرا (س) است. این درحالی است که اکثر علمای عامه این دیدگاه را نمی پذیرند و در خصوص مفهوم مذکور آرای دیگری را ارایه داده اند. بررسی دقیق دیدگاه مفسران عامه نشان می دهد که در سده های مختلف، آرای گوناگونی در تبیین مفهوم مورد بحث بیان شده تا جایی که برخی آن را دوستی و محبت انصار به پیامبر (ص) و قریش بیان کرده اند و بسیاری نیز دوستی قریش نسبت به پیامبر (ص) و عدم دشمنی با ایشان را رای مختار برگزیده اند. بر این اساس گفتمان بنیادین نوشتار حاضر ضمن اشاره به معناشناسی واژگان مرتبط با موضوع، بر اساس داده های کتابخانه ای، آرای مفسران عامه در تبیین مفهوم مذکور را بیان می کند و به بررسی و نقد این دیدگاه ها می پردازد.