تغییرات فرهنگی و میل به تغییر در میان بومیان روستای توریستی پنگلیپوران بالی در طول پاندمی کووید 19

روستاهای توریستی به عنوان پیشرانهای اقتصادی (به خصوص در جوامع روستایی) با شرایط سختی در طول پاندمی کووید 19 روبرو شده اند. عدم رونق صنعت گردشگری به شدت بر درآمد جوامع روستایی اثر گذاشته است، درآمدی که به توریست های بازدید کننده متکی است. این مطالعه به دنبال بررسی و درک نحوه بقای جامعه گردشگری روستای پنگلیپوران در دوره عدم رونق صنعت توریسم در طول پاندمی کووید 19 است. واحد تحلیل در این تحقیق، جامعه گردشگری روستای پنگلیپوران بالی در اندونزی بود که در بین 100 مقصد گردشگری پایدار جهان قرار دارد. این تحقیق موردی از رویکرد کیفی برای جمع آوری و تحلیل داده ها استفاده کرد.  به عبارت دقیق تر، از مشاهده و مصاحبه های نیمه ساختار یافته برای کسب اطلاعات استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهند که مردم بومی روستای گردشگری پنگلیپوران میل به تغییر دارند و می خواهند با تطبیق خود با تغییرات فرهنگی و استفاده از فناوری در دوره عدم رونق توریسم دوام بیاورند بدون اینکه هنجارهای سنتی را از بین ببرند. این عادت را می توان در فعالیت های آنها مثل بازگشت به کشاورزی و دامداری و استفاده از شبکه های اجتماعی و تجارت الکترونیکی برای بازاریابی محصولات روستاهای گردشگری (مثل صنایع دستی محلی) مشاهده کرد.