طراحی و اعتبارسنجی مدل عدم حساسیت سازمانی در سرمایه ‏های انسانی (مطالعه موردی: شرکت ملی گاز استان کرمانشاه)

عدم حساسیت سازمانی (بی‏حسی سازمانی) نوعی میل به بی میلی و درک نکردن آگاهانه امور توسط کارکنان است که به دلیل انتظارات برآورده نشده در تفکر و رفتار آنان پدید می آید. هدف از پژوهش حاضر طراحی و اعتبارسنجی مدل بی‏حسی سازمانی در سرمایه‏ های انسانی است.

این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق اکتشافی مبتنی بر نظریه داده بنیاد است. جامعه آماری شامل خبرگان شرکت گاز استان کرمانشاه بودند که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد 13 مصاحبه تا رسیدن به اشباع نظری داده ها انجام گرفت. ابزار جمع‏آوری داده ها شامل مصاحبه های نیمه ساختاریافته و پرسشنامه بوده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از رویکرد داده بنیاد و نرم افزار مکس‏کیو‏دی ای، همچنین، اعتبارسنجی مدل با استفاده از آزمون تی تک‏نمونه ای صورت گرفته است.

یافته ها شامل 367 کد، 77 مفهوم‏، 24 مقوله فرعی، و 6 مقوله اصلی‏ بودند که در قالب مدل ارایه و اعتبار مدل تایید شد.

نتایج حاکی از شناسایی مهم ترین عوامل علی (بی‏عدالتی، عدم شایسته سالاری، مسایل اقتصادی، و اهمیت ندادن مدیر به رشد)، مداخله‏ گر (الگوگیری، بی توجهی به علایق و نظرات، عوامل کاهنده موفقیت، و مسایل فراسازمانی)، زمینه‏ ای (ویژگی‏های شخصی، نظام نامناسب تشویق و تنبیه، فرهنگ سازمانی، و اهداف متناقض)، پدیده محوری (کم‏کاری خاموش، بی‏اعتنایی، کرختی، و بی‏رغبتی سازمانی)، راهبردها (کاهش تعهد و مشارکت، مسایل روحی روانی منفی، اعتراض، و کاهش کمیت و کیفیت کار)، و پیامدهای بی‏حسی سازمانی (افزایش تخلف، کاهش بهره وری، بیزاری از کار و سازمان، و نارضایتی فراگیر) در سرمایه های انسانی شرکت ملی گاز استان کرمانشاهافزایش تخلف، کاهش بهره وری، بیزاری از کار و سازمان، و نارضایتی فراگیربودند.