بررسی وضعیت کیفیت آب برای پرورش میگوی پاسفید(Litopenaeus vannamei cultures) درمنطقه تیاب استان هرمزگان

به منظور بررسی وضعیت کیفیت آب مزارع پرورشی میگوی پاسفید واقع در منطقه تیاب شمالی استان هرمزگان ، برخی از پارامتر های فیزیکوشیمیایی موثر بر رشد میگو مانند دمای آب، pH ، شوری، اکسیژن محلول، نیتریت، آمونیاک، شفافیت وکلروفیلa در سه مزرعه (سه استخر در هرمزرعه)، ، طی یک دوره پرورش شش ماهه در سال1393 مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداقل و حداکثر میانگین دمای آب برابر با (0C4/37- 0C5/15)، pH (97/8 -1/7)، شوری (ppt5/59-ppt41)، اکسیژن محلول (mg/l5/9 -mg/l7/0)، نیتریت (m/lµ5/54 -m/lµ3/0)، آمونیاک (mg/l13/0- mg/l01/0) و شفافیت (cm95-cm10) بوده است. نتایج آنالیز خوشه ایی نشان دادکه ازبین سه مزرعه مورد مطالعه، کیفیت آب درمزرعه دوم بدلیل تراکم بیشترذخیره سازی، بمراتب نامطلوب تر از مزرعه اول و سوم بوده است.بالا بودن دمای آب و میزان شوری در مزارع پرورش میگوی مورد مطالعه در اکثر زمان های مورد مطالعه خارج از دامنه ایده آل و بهعنوان یک فاکتور محدودکننده و منفی رشد در جهت افزایش میزان تولید میگوی پاسفید عمل مینماید. تغییرات pH در وضعیت آیده آل ولی دربرخی از زمان ها، تغییرات روزانه آن خارج از دامنه مطلوب بوده است. در اکثر زمان ها تغییرات مربوط به اکسیژن محلول در صبح(قبل از طلوع آفتاب) پایین تراز3 میلیگرم برلیتر ودربرخی از زمان نیز ازافت شدیدی(کمتراز1میلیگرم برلیتر) برخوردار و خارج از دامنه مطلوب برای پرورش میگو بوده است. افزایش صحیح میزان تعویض آب جهت کاهش اثرات درجه حرارت می تواند بهطورعمده باعث کاهش استرس و افزایش تولید میگو در واحد سطح گردد.