راهکارهای تطبیق فضاهای سکونتی با شرایط خاص دوره پاندمی کرونا

تا مدت ها پس از شیوع ویروس کرونا، قرنطینه خانگی به عنوان بهترین راهکار جهت پیشگیری از ابتلاء و کنترل پخش ویروس در جامعه٬ مطرح بوده است. عدم حضور فیزیکی در محیط های کاری، دانشگاه ها، مدارس، باشگاه ها و بسیاری فضاهای مشابه باعث شده است که حیطه عملکردی خانه به گستره ای بیش از صرفا یک فضای سکونتی تغییر پیدا کند و درواقع خانه، به شهری در مقیاس کوچک، تبدیل شود. در این میان عدم پاسخگویی مسکن به شرایط خاص دوره پاندمی کرونا، می تواند بسیار مساله ساز باشد. هدف این پژوهش، شناخت انتظارات ساکنین از مسکن و ارایه پیشنهاد برای بهسازی محل سکونت در دوران قرنطینه خانگی است.

آسیب شناسی و نیازسنجی مسکن فعلی مبتنی بر یافته های پیمایشی است که با استفاده از پرسشنامه آنلاین، برروی 832 نفر صورت گرفته است.

داده های به دست آمده، تاییدکننده تغییرات سبک زندگی در دوران قرنطینه می باشد؛ به طوریکه فیلم دیدن، خلوت با خود، مطالعه و همچنین رسیدگی به امور خانه پرتکرارترین فعالیت های روزمره بوده است. ساکنین در این دوران، از حیاط، پشت بام و محوطه سبز مجموعه های مسکونی بیشتر از سایر مشاعات استفاده کرده اند.

این تحقیق، اولویت های ساکنین درمورد مسکن در شرایط قرنطینه و همچنین ویژگی های مطلوب و نامطلوب از دیدگاه آنها را شناسایی کرده و سپس راهکارهایی معمارانه در قالب اقداماتی ساده و سریع ارایه داده است که مسکن فعلی را برای تامین نیازهای ساکنین در دوران قرنطینه خانگی مناسب سازی کند.