بررسی تعیین کننده های سالمندی موفق در شهر تهران در سال 1401

امروزه یکی از راهبردهای تاثیرگذار بر ارتقای کیفیت زندگی اقشار سالمند، رسیدن به هدف سالمندی موفق است که راه حل مناسبی برای کاهش مشکلات و هزینه های دوران سالمندی است. بر همین اساس، هدف این مطالعه بررسی تعیین کننده های سالمندی موفق در کلان شهر تهران است.

مطالعه حاضر یک مطالعه کمی مقطعی است. داده ها با استفاده از اجرای پیمایش به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در میان 637 سالمند دارای 60 سال و بالاتر ساکن شهر تهران گردآوری شد. نمونه ها در مناطق 22 گانه شهر تهران، متناسب با حجم جمعیت سالمندان در هر منطقه انتخاب شدند. روابط دومتغیره و چندمتغیره برحسب سطح تحلیل با بهره گیری از آزمون های کای اسکویر و رگرسیون لجستیک چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 

شیوع سالمندی موفق در شهر تهران  6/19درصد بود. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره بیانگر این بود که متغیرهای سن پایین تر و عدم مصرف سیگار به ترتیب با نسبت شانس 8/1 و 9/1 شانس سالمندی موفق بیشتری دارند. افراد با سطح تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و دانشگاهی (به ترتیب با نسبت شانس 2/9 و 3/4) و نیز ورزش روزانه با نسبت شانس 4/2، احتمال سالمندی موفق بیشتری را ا زنظر آماری دارند.

نتیجه گیری: 

ارتقای سطح تحصیلات و بهبود سبک زندگی سالم از جمله عدم استعمال دخانیات و انجام فعالیت های بدنی، سالمندی موفق را به دنبال دارد که نیازمند برنامه ریزی بلندمدت و توجه ویژه است.