رابطه بین حمایت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی با نقش میانجی سازگاری دانش آموزان با مدرسه

فرسودگی تحصیلی با پیدایش نگرش، رفتار و احساسات منفی در مقابل فشارهای روانی مرتبط با تحصیل در دانش آموزان بروز می کند و ازجمله عواملی است که به شکل منفی، عملکرد تحصیلی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین حمایت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی با نقش میانجی سازگاری دانش آموزان با مدرسه بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از نوع مطالعات کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر بهشهر در سال تحصیلی 99-98 به تعداد 2163 نفر بوده است. نمونه آماری به تعداد 327 نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای برحسب پایه تحصیلی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسش نامه‏ استاندارد حمایت تحصیلی ساندز و پلانکت (2005)، فرسودگی تحصیلی ماسلاخ (2001) و سازگاری دانش آموزان با مدرسه سینها و سینگ (1993) استفاده شده است. به منظور تحلیل داده های حاصله، از مدل یابی معادلات ساختاری با کمک روش حداقل مربعات جزیی با استفاده از نرم افزار آماری پی ال اس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین حمایت تحصیلی و سازگاری دانش آموزان با مدرسه با فرسودگی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و مقدار 5/45 درصد از حمایت تحصیلی و 4/48 درصد از سازگاری دانش آموزان با مدرسه توسط فرسودگی تحصیلی تبیین می شود و سازگاری دانش آموزان با مدرسه اثر میانجی بر رابطه بین حمایت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی را دارد؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که با تقویت حمایت تحصیلی و بهبود سازگاری دانش آموزان با مدرسه می توان فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان را کاهش داد.