تاثیر هم زمان انتخاب ژنومی و ارتقاء آلل ها به وسیله ویرایش ژنومی بر بهبود صفات کمی در برنامه های اصلاح نژاد گاو شیری

مطالعه حاضر به منظور مقایسه انتخاب ژنومی با اثرات ارتقاء آللی با ویرایش ژنوم بر واریانس افزایشی، پاسخ به انتخاب و ضریب هم خونی انجام گرفت. بدین منظور یک جمعیت گاو شیری در طی 10 نسل با اندازه موثر 100 فرد در جمعیت پایه شبیه سازی شدند. ساختار ژنومی شامل 3 کروموزوم با طول 100 سانتی مورگان فرض شد که بر روی هر کدام 1000 نشانگر 2 آللی با فراوانی 0/5 و 50 QTL به صورت تصادفی، دو آللی و با فراوانی برابر جانمایی شدند. اثرات نشانگری و مولفه های واریانس با روش بیز لاسو و مدل افزایشی برآورد شدند. سپس ارتقاء اللی بر روی 5 و 10 گاو نر انجام گرفت. در اولین مرحله 1  و سپس 20، 25 و 50 QTN ارتقاء داده شدند. برای برآورد اثرات افزایشی نشانگرها و مولفه های واریانس از پکیج BGLR در نرم افزار R استفاده شد. در مرحله بعد میانگین ضریب هم خونی برای GS+PAGE و GS تنها از نرم افزار PLINK استفاده شد. اثر ارتقاء آللی باعث افزایش واریانس افزایشی شد. با افزایش QTNe به میزان یک نسل، واریانس افزایشی نسبت به انتخاب ژنومی به میزان 0/139 افزایش یافت. پاسخ به انتخاب تجمعی در حالت GS+PAGE زمانی که در سناریوی 5 گاو نر و در وضعیت 1، 20، 25 و 50 QTNe به ترتیب 0/07، 0/17، 0/29 و 0/31 افزایش یافت. با افزایش تعداد QTNe میزان ضریب هم خونی نیز کمی افزایش یافت، ولی تفاوت معنی داری نداشت. ویرایش ژنوم موجب بهبود واریانس ژنتیکی جمعیت بدون افزایش هم خونی می باشد.