رشد جبرانی ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer) بعد از دوره های گرسنگی کوتاه مدت و غذادهی مجدد: تاثیرات بر عملکرد رشد، تغذیه، ترکیب لاشه و پارامترهای بیوشیمیایی خون

در مطالعه حاضر اثرات دوره های گرسنگی و غذادهی مجدد بر عملکرد رشد و تغذیه، ترکیب بیوشیمیایی لاشه و پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer) مورد بررسی قرار گرفت. بعد از دو هفته سازگاری به شرایط آزمایشی، 6000 قطعه ماهی  با میانگین وزنی 6 ± 250 گرم در دو تیمار و یک گروه شاهد و به طور تصادفی بین 9 قفس پرورشی توزیع شدند. تیمار شاهد 2 بار در طول روز مورد تغذیه قرار می گرفت. تیمار اول 3 روز گرسنگی و 12 روز تغذیه و تیمار دوم 6 روز گرسنگی و 24 روز تغذیه را تجربه کردند. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که میزان افزایش وزن در پایان آزمایش در تیمار شاهد و تیمار 2 به صورت معنی داری پایین تر از تیمار 1 بود (0/05>P) در صورتی که دوره های گرسنگی کوتاه مدت و غذادهی مجدد به نظر نمی رسد اختلاف قابل توجهی در میزان نرخ رشد ویژه اعمال کند (0/05<P). ضریب تبدیل غذایی و ضریب بهره وری غذایی در تیمار 1 به ترتیب کم ترین و بیش ترین میزان را نشان دادند  (0/05>P) در حالی که بیش ترین و کم ترین میزان آن ها نیز در گروه شاهد مشاهده گردید (0/05>P). دوره های گرسنگی و غذادهی مجدد تاثیر معنی داری  (0/05<P) بر خاکستر و رطوبت لاشه تیمارهای مختلف نداشت. با این حال، میزان چربی در گروه شاهد به صورت معنی دار بالاترین میزان را نشان داد و کم ترین میزان پروتیین به صورت معنی دار در تیمار 2 مشاهده گردید (0/05>P). تفاوت معنی داری در پارامترهای بیوشیمیایی خون بین تیمارهای مختلف وجود نداشت (0/05<P). با این حال ، مقدار تری گلیسیرید و آلبومین در ماهیان تیمار 1 و 2 بیش تر از ماهیان گروه شاهد بود و میزان گلوکز و پروتیین کل با کاهش دوره های گرسنگی کاهش می یابد. نتایج در خصوص عملکرد رشد و تغذیه و بازماندگی و پارامترهای بیوشیمیایی نشان داد که بهترین استراتژی جبرانی در ماهیان با 3 روز گرسنگی  و 12 روز غذادهی رخ داده است و این گونه می تواند در معرض گرسنگی کوتاه مدت بدون هیچ گونه تاثیر قابل توجهی بر رشد و عملکرد تغذیه قرار گیرد.