بیولوژی تولیدمثل و مطالعه برخی از پارامترهای زیستی میگو سفید هندی Penaeus indicus (Edwards, 1837) در سواحل آب های سیستان و بلوچستان (دریای عمان)

میگوی سفید هندی (Penaeus indicus) از گونه های غالب میگو و باارزش اقتصادی بالای سواحل دریای عمان می باشد. داده های زیستی میگو در صید تورهای گوشگیر در دو صیدگاه شرقی (پسابندر و گواتر) و غربی (پزم و کنارک) بین سال های 99-1397، جمع آوری گردید. با ثبت داده های 2671 قطعه میگو، نسبت جنسی نر: ماده 1:1/17 به دست آمد که غالب بودن میگو ماده را نشان می دهد. دامنه طول کاراپاس (CL) در جنس نر 58-14میلی متر و در ماده 67-14 میلی متر ثبت شد، که میانگین طولی میگو ماده (1/22±40/1 میلی متر) بزرگ تر از نر (4/26±38/1 میلی متر) بود. داده های طول کاراپاس و طول کل (TL) به تفکیک جنس رابطه خطی معنی داری نشان داد (0/05>p)، که در جنس ماده میانگین اندازه طول کل 4/67 برابر طول کاراپاس و در جنس نر 4/64 برابر اندازه طول کاراپاس ثبت شد. رابطه نمایی طول کاراپاس و وزن بدن میگو به تفکیک جنس حاکی از الگوی رشد ناهمگون (آلومتریک منفی) بود (0/05>p)، که در مقابل رابطه بین طول کل و وزن بدن از الگوی رشد همگون (ایزومتریک) برخوردار بود (0/05>p). تخم ریزی میگوی سفید هندی در طول سال می باشد، که همراه با دو اوج تخم ریزی بهاره (اوج قوی)و پاییزه (اوج ضعیف) است. کوچک ترین میگو ماده بالغ دارای طول کاراپاس 31 میلی متر بود، که میانگین طول بلوغ جنسی (Lm50%) 37/7 میلی متر تعیین شد. ممنوعیت زمانی صید میگو در منطقه مورد بررسی در دوره اصلی تخم ریزی (بهار) و نیز صید میگو با میانگین طولی بزرگ تر از Lm50% در زمان فصل آزادسازی در برداشت بهینه از ذخایر ضروری می باشد.