تاثیر کودهای زیستی و سطوح مختلف تنش خشکی بر عملکرد و کیفیت علوفه نخودفرنگی (pisum sativum) رقم مراز

اهداف:

 این تحقیق جهت ارزیابی تاثیر کاربرد کودهای زیستی و تنش خشکی خصوصیات فیزیولوژیکی و کیفیت علوفه نخودفرنگی صورت گرفت.

آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در اراضی شهرستان هریس استان آذربایجان شرقی انجام گرفت. فاکتور های آزمایش شامل: تیمار آبیاری در چهار سطح آبیاری نرمال (تیمار شاهد)، قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه ها، قطع آبیاری در مرحله گل دهی و عدم آبیاری و تیمار کودهای زیستی در هشت سطح عدم تلقیح بذر (تیمار شاهد)، تلقیح بذر با ازتوباکتر، آزوسپریلیوم، مایکوریزا، کاربرد توام ازتوباکتر و آزوسپریلیوم، کاربرد توام ازتوباکتر و مایکوریزا، کاربرد توام آزوسپریلیوم و مایکوریزا و کاربرد توام ازتوباکتر،آزوسپریلیوم و مایکوریزا بود.

بیشترین قابلیت هضم، خاکستر و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در آبیاری کامل و عدم کاربرد کودهای زیستی و کمترین میزان در عدم آبیاری و کاربرد تلفیقی از سه نوع کود زیستی حاصل گردید. بیشترین میزان عملکرد، کربوهیدرات محلول و پروتیین خام در آبیاری کامل و کاربرد تلفیقی از سه نوع کود زیست و کمترین در عدم آبیاری و عدم کاربرد کودهای زیستی حاصل شد. تنش خشکی باعث کاهش الیاف نامحلول در شوینده خنثی به میزان 62/3 درصد نسبت به تیمار آبیاری کامل گردید.

کاربرد کودهای زیستی در شرایط تنش خشکی با افزایش میزان کربوهیدرات محلول، میزان پروتیین، خاکستر و قابلیت هضم و کاهش میزان الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خنثی باعث افزایش کیفیت علوفه، همچنین افزایش عملکرد گردید.