اثر عصاره گرده خرما و تستوسترون انانتات با و بدون تمرین مقاومتی بر بیان ژن های MFN2، FISS و DRP1 کبد موش های صحرایی

استفاده از تستوسترون انانتات در بین ورزشکاران، به ویژه رشته های مقاومتی افزایش یافته است. با توجه به عوارض جانبی استفاده از تستوسترون انانتات، یافتن روش های جایگزین کم خطر ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر به مقایسه اثرات مستقل و تعاملی تمرین مقاومتی، تستوسترون انانتات و عصاره گرده نخل خرما بر بیان ژن های MFN2، FISS و DRP1 کبد موش صحرایی نر می پردازد.

در یک کارآزمایی تجربی، 30 موش صحرایی نر به گروه های کنترل، تمرین مقاومتی، عصاره گرده لقاح خرما، تستوسترون اتانتات، مصرف عصاره گرده لقاح خرما+تمرین مقاومتی و تستوسترون اتانتات+ تمرین مقاومتی تقسیم شدند. مداخلات بر اساس نام گروه و به مدت چهار هفته اعمال شدند. 48 ساعت پس از آخرین مداخله، بافت کبد برای سنجش بیان ژن های MFN2، FISS و DRP1 بررسی شد. 

یافته ها:

 تمرین، تستوسترون و گرده خرما هر کدام به صورت مستقل موجب افزایش بیان ژن MFN2 و کاهش بیان ژن های FISS و DRP1 کبد شدند. استفاده هم زمان از تمرین و تستوسترون/گرده خرما باعث تقویت اثر مداخلات مستقل شد؛ اما اثر سینرژیکی نسبت به مداخلات مستقل فقط بر بیان ژن FISS کبد مشاهده شد.

نتیجه گیری: 

با توجه به نتایج گروه های مصرف کننده گرده خرما و تستوسترون به نظر می رسد استفاده از هر یک از آن ها باعث الگوی تغییر مشابه با یکدیگر بر متغیرهای پژوهش حاضر شده است؛ بنابراین استفاده از گرده خرما ممکن است به عنوان جایگزینی طبیعی برای تستوسترون انانتات  مطرح باشد.