مقایسه اثربخشی معنادرمانی با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به ویروس کرونا

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی معنادرمانی با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به ویروس کرونا صورت گرفت.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد مبتلا به ویروس کرونا شهر تبریز بود که در سال 1400 به کلینیک های درمانی  این شهر مراجعه کرده بودند. 45 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به طور تصادفی در سه گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه های آزمایشی درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. 

یافته ها:

 در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار معنادرمانی برای امید به زندگی 09/3±13/15 و برای بهزیستی روان شناختی 98/5±73/46، در شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی برای امید به زندگی 39/2±80/14 و برای بهزیستی روان شناختی 05/5±87/45، و در گروه کنترل برای امید به زندگی 65/2±73/13 و برای بهزیستی روان شناختی 55/6±60/46 بود (05/0<P). هر دو درمان در مقایسه با گروه کنترل، امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی را در پس آزمون افزایش دادند (001/0>P). در مرحله پیگیری، اثر این دو درمان بر امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی ماندگار بود (001/0>P). تاثیر این دو درمان در مراحل پس آزمون و پیگیری یکسان بود (001/0>P).

معنادرمانی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی احتمالا می توانند سبب افزایش امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به ویروس کرونا شوند.