تجربه نگاری جمعی از اعضای هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان پیرامون راهکارهای کاهش تقلب در آزمون های الکترونیکی

این مقاله، حاصل تجربه نگاری جمعی از اعضای هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان درباره ی راهکارهای کاهش تقلب در آموزش الکترونیکی است. اشتراک گذاری و بررسی دیدگاه ها و تجارب اعضای این گروه، در یک شبکه ی برخط اجتماعی -مختص آنان، به انجام رسیده است. این شبکه در ابتدای سال 1399، اندکی پس ازآغاز دوران همه گیری بیماری کووید19 و تقریبا هم زمان با شروع فعالیت های دانشگاه با هدف تبادل تجربیات مرتبط با به کارگیری شیوه های آموزش الکترونیکی دروسی که تا آن زمان عمدتا به صورت حضوری در دانشگاه ارایه می شد؛ تشکیل گردید. شیوه ی پژوهشی انجام این تجربه-نگاری، روش پدیدار شناختی تفسیری با رویکرد کیفی است. مطالب، نظرات، اقدامات و راهکارهای پیشنهادشده توسط جمع فوق الذکر، برای کاهش تقلب در آزمون های برخط، تحت چند عنوان اصلی، دسته بندی شده و مصادیق مرتبط با هریک از آنها، تک به تک بیان گردیده است. مهمترین این موارد، شامل اقدامات موثر جهت کمک به افزایش آگاهی ها و تقویت توان درستکاری و خویشتن داری دانشجویان در برابر تمایل به تقلب، آشنانمودن دانشجویان با امکانات و ابزارهای مفید و مجاز کمکی به عنوان ابزارهای مشروع جایگزین تقلب، استفاده از امکانات ویطه ی سامانه آموزش مجازی در راستای کاهش انگیزه و شانس انجام یا کسب نتیجه ی مطلوب از ارتکاب تقلب (همچون ایجاد تنوع و تفاوت در ترتیب و محتوای سوالات آزمون، استفاده از سوالات تحلیلی و غیرحفظی)، تقسیم و توزیع امتحانات، ایجاد تغییر و تنوع در شیوه های ارزیابی و عدم اکتفا به امتحان و نیز توجه به اهمیت و جایگاه سایر جنبه های روان شناختی دانشجویان و همراهی نمودن و ارایه ی راهنمایی و مشورت به ایشان در هنگام اجرای آزمون های برخط است. در این تجربه نگاری، اساتیدی از دانشکده های علوم پایه، علوم انسانی و مهندسی شرکت داشتند؛ ازاین رو، بعضی از راهبردهای ارایه شده برای کاهش تقلب، ممکن است در یک زمینه ی تخصصی آموزشی، پرکاربردتر باشد؛ ولی در برخی زمینه های تخصصی دیگر، کمتر قابل استفاده باشد.