تحلیل رابطه بین کیفیت سیستم آموزش الکترونیکی و عملکرد تحصیلی دانشجویان (مورد مطالعه:دانشجوی دانشگاه کاشان)

آموزش الکترونیکی ابزار مهمی در آموزش عالی در عصر دیجیتال است و منجر به ایجاد محیط یادگیری مبتنی بر یادگیرنده، انعطاف پذیری در روش های یادگیری و ایجاد تغییراتی در فرآیند آموزش و یادگیری در نظام آموزش عالی شده است. این تغییرات منجر به چالش هایی مانند افزایش یا کاهش عملکرد تحصیلی شد. بنابراین هدف این پژوهش، تحلیل رابطه بین کیفیت سیستم آموزش الکترونیکی و عملکرد تحصیلی دانشجویان بود. نوع پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه کاشان (6473=N) بود که با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 236 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت سیستم آموزش الکترونیکی شامل 47 گویه بسته پاسخی استفاده شد. برای تعیین عملکرد تحصیلی از میانگین چهار ترم تحصیلی منتهی به دوره همه گیری کرونا استفاده شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 91/0 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها نشان داد که میانگین تمامی مولفه های سیستم آموزش الکترونیکی به جز کیفیت ارزشیابی (95/0±90/2) بالاتر از نقطه برش 3 است. میانگین عملکرد تحصیلی دانشجویان (58/1±45/16) بالاتر از میانگین 10 است. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین کیفیت سیستم آموزش الکترونیکی و عملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین ضرایب رگرسیون نشان داد که از بین مولفه ها، تنها مولفه کیفیت برگزاری کلاس (بتا=0.23 و P=0.015) می تواند عملکرد تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کند.