تجربیات کارکنان دانشگاه از دورکاری در شرایط کرونایی: یک بررسی پدیدارشناسانه

این پژوهش ادراک تجربیات کارکنان از دورکاری در شرایط کرونایی است .

روش پژوهش در قالب تحقیق کیفی و از نوع پدیدارشناسانه است و از این رو از بین کارمندان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با تجربه دورکاری تا نایل شدن به حد اشباع اطلاعات، 12 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند و با آن ها مصاحبه انجام شد. گفتگوها با استفاده از روش کلایزی تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

 یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان داد که تجربیات کارمندان از دورکاری در شرایط کرونایی را می توان در 6 مضمون کلی، ویژگی های کارکنان (ویژگی های جمعیت شناختی،مسیولیت پذیری، توانایی نظارت و کنترل بر عملکرد خود، داشتن سواد دورکاری، داشتن روحیه انجام وظایف به طور انفرادی، توانایی مدیریت زمان)؛ ویژگی های مدیران (تعهد مدیران به اجرای برنامه های دورکاری، نگرش مثبت به برنامه های دورکاری و حمایت از آن، اعتماد به مسیولیت پذیری کارکنان، توانایی ارزیابی و کنترل) زیرساخت های فناوری (اینترنت پرسرعت، زیر ساخت های امنیتی، سهولت استفاده، دسترس پذیری،متناسب بودن فناوری با شغل مورد نظر)؛ ماهیت شغل (قابلیت اجرا به صورت فردی، عدم نیاز به ارتباطات رو درو، سهولت اندازه گیری نتایج حاصل از آن، برنامه ریزی زمانی منعطف برای انجام آن)؛ عوامل محیطی (مکان فیزیکی مناسب، حمایت خانواده، حمایت سازمان) و فرهنگ سازمانی (فرهنگ مشارکت و تشریک مساعی، فرهنگ نوآوری و تحول، فرهنگ آموزش و توسعه) تقسیم بندی کرد. نتایج این پژوهش نشان داد که با بررسی تجارب کارکنان از دورکاری در شرایط کرونایی می توان تا حد امکان با تقلیل معایب و مشکلات آن از مزایای آن در جهت توسعه کمی و کیفی و بالا بردن بهره وری سازمان مربوطه اقدام نمود.