نقش کنشگران غیرقضایی در کاهش جرائم و جمعیت کیفری زندان های شهر تهران

کاهش جمعیت کیفری در دو دهه گذشته افکار عمومی داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی را به خود معطوف داشته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اقدامات چندجانبه نهادها و کنشگران غیر قضایی در جهت آزادی زندانیان صورت گرفته است.

این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق آمیخته (کیفی و کمی) است. در بخش کیفی از تکنیک روش مطالعه اسناد و مدارک و در روش کمی از تکنیک پیمایشی برای نقش کنشگران غیرقضایی در کاهش جرایم و جمعیت کیفری زندان‌ها استفاده می‌شود. جامعه آماری این تحقیق کارشناسان قضایی، اجتماعی و فرهنگی بوده است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته است و جامعه آماری کارشناسان سه دسته از نهادهای ستاد دیه، انجمن حمایت‌کنندگان از زندان و بنیاد تعاون زندان‌های کشور است که داده‌ها از طریق روش‌های آماری پیشرفته مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته‌اند.

یافته‌ها: 

یافته‌ها نشان می‌دهد که کنشگران غیر قضایی در کاهش جمعیت و افزایش امنیت عمومی، به دور از هر اقدام سیاسی و صرفا در جهت کاهش جمعیت کیفری می‌توانند نقش موثری ایفاء کنند.

نتیجه‌گیری:

 از بین مولفه‌ها «نقش ساختاری کنشگران غیرقضایی در کاهش جمعیت کیفری زندان‌ها» در رتبه اول؛ «نقش سازمان‌های سطح خرد دولتی و غیردولتی غیر قضایی» در رتبه دوم و «نقش فردی و دانش حقوقی کنشگران غیر قضایی» در رتبه سوم اولویت‌گذاری در جهت کاهش جمعیت کیفری زندان‌های کشور قرار دارند.