سیاست جنایی ایران در قبال جرائم مرتبط با عرفان واره ها

جنبش‌های نوظهور دینی در قالب عرفان‌واره‌ها علاوه بر درگیری حوزه‌های مختلف علوم، حوزه سیاست‌گذاری به‌ویژه سیاست‌گذاری جنایی را تکاپو واداشته است. ازآنجاکه سیاست‌گذاری جنایی، در حوزه کنشی و واکنشی به دنبال پاسخ به وضعیت‌های بزهکاری و کژروی است. لذا پژوهش پیش‌رو در نظر دارد جرایم حوزه عرفان‌واره‌ها را در قالب سیاست ‌جنایی مقابله‌ای و پیشگیری تبیین نماید.

این پژوهش ازلحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی- تحلیلی با استفاده از اسناد و اطلاعات کتابخانه‌ای است و شیوه جمع‌آوری اطلاعات نیز فیش‌برداری بوده است.

یافته‌ها: 

با توجه به گرایش افراد جامعه به عرفان‌واره‌ها، اتخاذ سیاست جنایی در دو بخش عمومی و افتراقی برای این حوزه ضروری است. در این میان سیاست جنایی افتراقی باید دو بخش جرم‌انگاری و پاسخ‌گذاری را مدنظر قرار دهد.

نتیجه‌گیری: 

به‌موجب نتایج حاصل از این پژوهش، اگرچه در حوزه سیاست‌گذاری عمومی جرایمی چون توهین، منافی عفت و غیره را در برمی‌گیرد و قانون‌گذار ایران نیز پاسخ‌های کیفری اتخاذ کرده است. لیکن، اتخاذ هرگونه سیاست جنایی افتراقی برای جلوگیری از توسعه عرفان‌واره‌ها، مستلزم جرم‌انگاری تشکیل، تبلیغ، عضویت، فعالیت و حمایت از گروه‌های انحرافی است و از طرف دیگر، به جهت نرم بودن حوزه عرفان‌واره‌ها پاسخ‌گذاری غیر کیفری (پیشگیری از جرم و اصلاح و تادیب) بر پاسخ‌گذاری کیفری اولویت دارد.