نقش وراثت، محیط و اراده در شکل گیری شخصیت امام حسین (ع) از منظر روایات

پیشوایان الهی مانند دیگر انسان ها هستند، شاخص ترین تفاوت آنان دریافت وحی برای رهنمود به توحید است، با این وجود عده ای از مردم از دیرباز درباره این پیشروان به آفت غلو دچار شده اند که مانع از سوق انسان ها برای عبودیت خداوند و اسوه ناپذیر جلوه دادن این الگوهای جاودانه است. امام حسین (ع) یکی از برجسته ترین رهبران الهی است که از همان دوران شهادتش برخی به ایشان باور غالیانه داشته اند.یکی از روش های مقابله با غلو، آگاهی از نقش وراثت، محیط و اراده در شکل گیری شخصیت امام حسین (ع) است، لذا این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این سوال است که نقش وراثت، محیط و اراده در شکل گیری شخصیت امام حسین (ع) از منظر روایات چگونه است؟یافته های تحقیق حکایت از آن داشت که اولا، امام حسین (ع) وارث ویژگی های جسمانی، عقلانی و اخلاقی پدر، مادر و جدش بوده است. ثانیا، محیط پیش از تولد، محیط درون رحمی است؛ حضرت فاطمه (س) با حساسیت فرزند خود را پروراند. محیط طبیعی نقش چندانی در شکل گیری شخصیت امام حسین (ع) نداشته است مگر تغذیه متمایز و اعجازگونه ای که داشته است. در محیط خانواده سه عضو: پیامبر (ص)، امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) موثر بوده اند. هم سالان و دوستانی که در تراز اثرگذاری بر آن حضرت باشند، وجود نداشت مگر امام حسن (ع). برای فرهنگ و تعلیم و تربیت آن عصر نمی توان سهمی متصور شد، زیرا خانواده آن حضرت و خود ایشان تغییر آن را عهده دار بودند، ثالثا، اراده مهمترین نقش را در شکل گیری شخصیت امام حسین (ع) داشته است، واپسین دوران حیات آن حضرت تجلی حقیقی قدرت اراده یک انسان خودساخته است.