اثر مهاری پنج عصاره گیاهی بر عامل بیماری سرخشکیدگی درخت توت (Sclorotinia sclerotiorum) در شرایط آزمایشگاهی

قارچ عامل سرخشکیدگی Sclerotinia sclerotiorum می باشد که اولین بار در سال 1932 میلادی از بلغارستان و در ایران در سال 1364 برای اولین بار از توتستان های دیسام سیاهکل و پسیخان فومن گزارش گردید. بیماری سرخشکیدگی درخت توت با عامل S. sclerotiorum، از بیماری های مهم درخت توت در ایران و جهان می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی آزمایشگاهی تاثیر پنج عصاره گیاهی بر کنترل قارچ عامل بیماری بود. تاثیر عصاره پنج گیاه سیر، آویشن، نعناع فلفلی، چای، و چریش در سه حلال آبی، اتانولی، متانولی با روش اختلاط در محیط کشت طی سال های 99-1397 مورد مطالعه قرار گرفت. عصاره ها در سه غلظت ppm10، ppm100 و ppm1000 به صورت تلقیح در محیط کشت مورد بررسی قرار گرفتند. در عصاره آبی بیشترین مهار کنندگی را عصاره سیر (بیش از 80%) روی قارچ عامل بیماری نشان داد. در گروه اتانولی، چای و نعناع فلفلی به ترتیب با 16/54% و 66/66% بیشترین باز دارندگی را نشان دادند. در عصاره های متانولی و اتانولی چای و چریش به ترتیب با (91/%48 و 5/61%) و (32/%56 و 5/51%) بیشترین مهار کنندگی را نشان دادند. با کاهش میزان غلظت عصاره های حاصل از گیاهان در حلال های مختلف، قدرت بازدارندگی از رشد رویشی قارچ در سطح ظرف پتری کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان مهار کنندگی قارچ بیماری زای S. sclerotiorum به واسطه عصاره های گیاهی به عوامل مختلف همانند حلال، غلظت و نوع قارچ بستگی دارد.