بررسی تطبیقی دیدگاه مفسران درباره آیات ناظر به استغفار رسول اکرم (ص) (در آیات 19 سوره محمد و 104 سوره نساء)

در رهنمود اهل بیت (ع) و بر اساس تعالیم قرآن کریم، انبیاء (ع) از ارتکاب گناه معصوم هستند. اما برخی آیات قرآن، در ظاهر خلاف این باور را نشان می دهند. آیات 19سوره محمد (ص) و 104 سوره نساء از جمله این آیات هستند که در آن ها به رسول اکرم (ص) دستور استغفار داده شده است. مفسران در خصوص علت استغفار در این دو آیه، آراء متفاوتی دارند و سعی در ارایه تفسیری از این آیات نموده اند که معارض عصمت آن حضرت نباشد؛ اما هیچ یک از آراء آنان بدون اشکال نیست. مقاله حاضر با هدف زدودن غبار از چهره عصمت پیامبر اکرم (ص)، پس از بررسی و نقد آراء موجود، به استناد قراین متعددی از آیات و روایات، به این نتیجه رسیده است که استغفار در سوره محمد (ص) به منزله دعا برای رفع تبعات اموری است که وجود آنها شایسته ایمان موحدانه نیست تا بدین وسیله تبعات این امور برطرف شده و شایستگی بهره مندی از نعمت هایی که نتیجه ایمان خالص هستند فراهم شود. بر این اساس علت استغفار در سوره نساء را می توان مرتبط با قضاوتی که رسول اکرم (ص) انجام دادند، دانست.رویکرد این تحقیق قرآن محوری است که بر این مبنا، محکمات دینی (محکمات عقل، قرآن، سنت، تجربه، ادبیات، سیره عقلاء و متشرعه و...) برمحور قرآن کریم داور اندیشه ها و عملکردهای دینی است.