طراحی الگوی ملی ارزیابی و تامین مالی طرح های سرمایه گذاری صنعتی در شهرک ها و نواحی صنعتی ایران

تامین مالی پروژه ها و طرح های سرمایه گذاری صنعتی یکی از دغدغه های اصلی مدیریت بنگاه های اقتصادی است. بنابراین لازم است در پیش بینی منابع و مصارف ملاحظات مختلفی را در نظر گرفت. سرمایه گذاری های صنعتی بلندمدت معمولا در معرض ریسک های مختلف قرار دارند؛ بخصوص تامین مالی کوتاه مدت برای تداوم پروژه های بلندمدت همواره چالش برانگیز است.

روش شناسی:

 این پژوهش از نظر نوع جزء تحقیقات توسعه ای قرار می گیرد. در این پژوهش، نمونه گیری به روش نظری و با استفاده از تکنیک های هدفمند (قضاوتی) و گلوله برفی و بر مبنای انجام مصاحبه (تا رسیدن به اشباع نظری) صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، روش استراس و کوربین و مدل پارادایمی و نرم افزار مکس کیو. دی. ای (MAXQDA) به کار گرفته شد.

یافته ها:

 پس از تجزیه و تحلیل داده های مصاحبه ها، با تعیین شرایط علی (سرمایه گذاری مخاطره پذیر، مدل تامین-مالی مناسب، توانایی های مدیریت، اندازه شرکت، ساختار سرمایه، قوانین و سیاست های دولت)، شرایط زمینه ای (مسایل مالی، زیرساخت، عوامل سیاسی و قانونی)، شرایط مداخله گر (سرمایه اجتماعی، منابع و امکانات موجود، متغیرهای نقدینگی)، مقوله ی محوری (خلق ارزش، تامین مالی مشارکت عمومی خصوصی، توسعه فناوری)، راهبردها (استقراض، سرمایه گذاری، تامین مالی خرد، تامین مالی خارجی، تامین مالی داخلی، تامین مالی اسلامی) و پیامدها (کارایی و اثربخشی واحدهای صنعتی، ارتقای رقابت پذیری، اشتغال زایی) ، مدل توسعه تامین مالی برای سرمایه گذاری در شهرک های صنعتی استخراج گردیده است.

نتیجه گیری:

 شهرک ها و نواحی صنعتی ایران با کمک گرفتن از این مدل و اجرای گام به گام آن می توانند از مزایای آن بهره برده و باعث بهبود جایگاه رقابتی و بالارفتن بهره وری در سازمان خود شوند.