بررسی میزان مشارکت دانش آموزان متوسطه اول شهر مشهد در ورزش و عوامل روان شناختی کناره گیری آنان از ورزش

در نوجوانانی نگرش افراد نسبت به موانع و مزایای مشارکت در فعالیت بدنی به عنوان عامل اثرگذار بر تصمیم گیری های آنان به منظور مشارکت در یک فعالیت منظم در نظر گرفته شده است. هدف از این پژوهش، سنجش میزان مشارکت دانش آموزان متوسطه اول شهر مشهد و بررسی عوامل روان شناختی موثر در مشارکت و کناره گیری آنان از ورزش است.

روش تحقیق: 

این پژوهش برروی 386 دانش آموزان 15-13 به روش تصادفی خوشه ای- مرحله ای انجام شد و از سه پرسشنامه خودگزارشی، نگرش به ورزش نکفب و موانع مشارکت کارول و آلکساندریا استفاده شد.

نتایج نشان داد، (75 درصد) دانش آموزان شرکتکننده فعال و (25درصد) غیرفعال هستند. همچنین، از اصلی ترین موانع عدم مشارکت؛ موانع شخصی (کمبود زمان، عدم علاقه ، ترس از آسیب دیدگی و خستگی) ، موانع محیطی (عدم امکانات، فضاهای آموزشی نامناسب) و موانع اجتماعی (نداشتن همراه، عدم حمایت والدین، فشارهای اجتماعی) و عوامل درونی در درجه اول (آمادگی و سلامت جسمانی، کسب لذت و علاقه، سلامت روان، سرگرمی و تفریح) و عوامل بیرونی (در کنار دوستان بودن، یافتن دوستان جدید، رشد اجتماعی، رقابت) در درجه دوم الویت دلایل مشارکت در فعالیت های بدنی در نوجوانان می باشد.

بحث: 

انجام این پژوهش در این بازه سنی می تواند راهی برای تامل و تفکر بیشتر در جهت ارتقاء ورزش نوجوانان جهت رسیدن به جامعه ای پویا باشد.