کیفیت آموزش بالینی در یک بیمارستان آموزشی دانشگاهی بر اساس استانداردهای آموزش پزشکی عمومی

آموزش بالینی فرایندی است که در آن دانشجویان با حضور بیمار تجربیاتی کسب نموده و ذهن خود را با استفاده از تجربیات و استدلالات منطقی کسب شده برای حل مشکلات بیمار آماده می سازند. ارتقاء کیفیت آموزش بالینی مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است. لذا این مطالعه به منظور تعیین کیفیت آموزش بالینی بخش های مختلف بیمارستان اکبر بر اساس استانداردهای آموزش پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع استفاده عملی و از حیث روش پردازش و آزمون فرضیه ها اکتشافی است. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد این پرسشنامه دارای 30 سوال و 4 بعد می باشد. پژوهشگر به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز و تکمیل پرسش نامه ها از روش پیمایشی و میدانی استفاده کرده است برای تحقیق حاضر با توجه به ویژگی های جامعه آماری، شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. در این روش هر یک از مسیولین آموزش بخش یا مدیران یک واحد نمونه هستند.

میانگین نمره استاندارد آموزشی در بخش های کلینیک سرپایی 433/0، راندهای آموزشی 421/0، گراندراند 61/0، گزارش صبحگاهی 5/0، ژورنال کلاب 85/0 و مهارت های بالینی 9/0که بالاتر از 05/0 است یعنی بین بخش های مختلف در هرکدام از برنامه های اموزشی تفاوت معنی دار وجود ندارد و میانگین به تفکیک حیطه های آماده سازی، زمان بندی و اجرا در بخش های مختلف بالینی در بیمارستان اکبر در حد مطلوب می باشد. لذا استاندارهای آموزش بالینی از نظر مدیران گروه و مسیولین بخش ها مطابق با استاندارهای مصوب وزارت اجرا می گردد.

این پژوهش نشان داد که کیفیت آموزش بالینی در بیمارستان اکبر در حد نسبتا مطلوبی قرار دارد. اساتید هیات علمی با مد نظر قرار دادن استانداردهای آموزش بالینی جهت بهبود کیفیت آموزش تلاش می کنند.