بررسی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و ارتباط آن با خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گناباد در سال 1398: یک مطالعه توصیفی

یکی از دوره های حساس از نظر انجام رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، دوران دانشجویی است، به دلیل اهمیت سلامت جوانان در ارتقاء سلامت جامعه و اینکه خودکارآمدی جزیی از سبک زندگی سلامت است، مطالعه حاضر با هدف تعیین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گناباد انجام گرفت.

در این مطالعه توصیفی که در سال 1398-1397 انجام شد، 173 دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت Health promotion lifestyle profile II (HPLP II) و خودکارآمدی بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه صورت گرفت.

میانگین و انحراف معیار نمره کل سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت 0/48±58/22 بود. بیشترین نمره را در ابعاد رشد معنوی، خودشکوفایی و روابط بین فردی و کمترین نمره را در بعد ورزش و فعالیت بدنی کسب کردند. دانشجویان از خودکارآمدی متوسطی برخوردار بودند (0/04±3/03) و بین نمره خودکارآمدی با نمره کلی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و تمام زیر دامنه های آن رابطه آماری معنی داری مشاهده شد (0/05>p).

تمامی دانشجویان برخلاف خودکارآمدی، از سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت پایینی برخوردار بودند. رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت در بعد فعالیت فیزیکی مطلوب نبود. برنامه ریزی برای بهبود سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت دانشجویان ضروری به نظر می رسد.