ارزیابی چالش های تحقق حکمروایی خوب شهری در مرزهای ساحلی ایران مطالعه موردی: کلان شهر رشت

عملکرد مدیریت شهری در قبل سیاست توسعه موجود و آتی به یکی از روش های موثر در مقابله با بحران ها و اثرات ناشی از آن بدل شده و مطالعات حاکی از تاثیر این روش ها در ارتقای حکمروایی و پاسخگویی جوامع محلی نسبت به بحران ها و تنش های واردشده خصوصا در مناطق ساحلی است. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و ازنظر روش شناختی توصیفی تحلیلی است. با مرور مبانی و استخراج 70 عامل کلیدی حکمروایی از تکنیک دلفی و نظرخواهی از 30 کارشناس مبتنی بر شاخص های اجماع و قطعیت، اولویت و اهمیت استفاده شد. مطابق نتایج، سطح معناداری 000/0 بین میانگین شاخص های حکمروایی شهری تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی توکی و دانکن نشان می دهد شاخص های قانونمندی، کارایی و اثربخشی، پاسخگویی، عدالت و اجتماع محوری وضعیت نامناسبی دارند. شاخص مشارکت با توجه به گویه های مورد ارزیابی از دیدگاه کارشناسان وضعیت نسبتا مناسبی دارد. درنهایت اینکه شاخص های مشارکت و مسیولیت پذیری وضعیت مناسب تری در ارتباط با تحقق حکمروایی خوب کلان شهر رشت دارند. در یک ارزیابی یکپارچه می توان استنباط کرد که نه تنها درک مفهوم حکمروایی شهری در فرآیند مدیریت شهرهای ساحلی به کفایت رخ نداده است، بلکه به واسطه بینش سطحی و عدم درک مناسب از مفاهیم بنیادین و ارتباط دوسویه این رویکرد با شاخص های مدیریت یکپارچه، نیاز به مطالعه عمیق تر در این حوزه وجود دارد. در یک قضاوت کلی می توان ادعا کرد که دستیابی به حکمروایی مبتنی بر اهداف یکپارچه مناطق ساحلی یک فرآیند بلندمدت است که اکنون در آغاز راه است و با اهداف تعیین شده فاصله دارد.