بررسی ارتباط استرس شغلی و رضایت شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین کارکنان مراکزبهداشتی

رضایت شغلی و استرس شغلی به عنوان دو عامل موثر بر بهره وری کارکنان در محیط کار در سازمان ها در نظر گرفته می شود. اثرات مختلف جسمی و روانی استرس شغلی منجر به تضعیف رضایت شغلی می شود.

این مطالعه مقطعی تحلیلی در زمستان 1397-بهار1398 در مراکز بهداشتی درمانی یکی از شهرستان های استان مرکزی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مشخصات فردی و دموگرافیک، پرسشنامه شاخص توصیف شغل (JDI) و پرسشنامه استرس شغلی دیویس (OSQ) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج  نشان داد که استرس شغلی به طور کلی در زنان (848/119) بیشتر از مردان (122/108) و رضایت شغلی آنها (450/242) کمتر از مردان است (682/262). بین استرس شغلی و رضایت شغلی (001/0=r و 783/0-=P)در سطح معناداری 05/0p< رابطه منفی و معناداری وجود دارد. رگرسیون چند متغیره بیان کرد که متغیر استرس شغلی به طور کلی قادر به پیش بینی رضایت شغلی است (783/0-=β، 001/0(p=. بیشترین استرس شغلی و کمترین رضایت شغلی مربوط به کارکنان مراقبت های بهداشتی بود.

با توجه به درصد بالای شاغلان زن در مراکز بهداشتی درمانی، توجه ویژه به مشکلات آنان ضروری است. ارایه خدمات و سیاستگذاری مناسب، تخصیص منابع مالی و حل مسایل اقتصادی ایشان ضروری است.