ارتباط بین روان رنجورخویی، برون گرایی، وظیفه شناسی و زیرمولفه های آن ها با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر

نشانگان روده تحریک پذیر نوعی اختلال گوارشی است که با تغییر در اجابت مزاج و درد یا ناراحتی شکمی مشخص می شود و می تواند به نحو قابل ملاحظه ای کیفیت زندگی را مختل می کند. شخصیت اثر مهمی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دارد؛ ولی تاثیر آن بر کیفیت زندگی نشانگان روده تحریک پذیر هنوز مشخص نیست، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین روان رنجورخویی، برون گرایی، وظیفه شناسی و زیرمولفه های آن ها با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر انجام گرفته است.

مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه مورد مطالعه بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر مراجعه کننده به مطب خصوصی متخصص گوارش در شهر تهران در سال 1400 بود. نمونه ها به تعداد 223 نفر و به صورت مستمر انتخاب شدند. داده ها با استفاده از فرم کوتاه پرسشنامه 5 عاملی نیو و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر گردآوری و با استفاده از آمار توصیفی و آنالیز رگرسیون در سطح اطمینان 95% در نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر 55/20±68/57 به دست آمد. آنالیز رگرسیون نشان داد که زیرمولفه های شخصیتی خودسرزنشی (001/0p<، 376/0-=β) و عواطف مثبت (020/0=p، 160/0=β) مهم ترین پیش بینی کننده های کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر بودند. زیرمولفه های شخصیتی خودسرزنشی و عواطف مثبت در مجموع 6/22% از واریانس کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر را پیش بینی می کردند.

یافته های پژوهش حاضر نشان داد که نمره زیرمولفه‎ های شخصیتی خودسرزنشی و عواطف مثبت به طور معناداری نمره کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر را پیش بینی می کنند. لذا به نظر می رسد در کنار درمان های دارویی معمول برای بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر، توجه به زیرمولفه های شخصیتی (به خصوص خودسرزنشی و عواطف مثبت) در بهبود کیفیت زندگی این بیماران موثر باشد.