مقایسه سرنوشت مادری و نوزادی خروج جنین به طریقه سزارین در سه روش سفالیک، بریچ و شانه قدامی در سر عمیقا گیر کرده در لگن

انجام سزارین در سر عمیقا گیر کرده در لگن معمولا به روش سفالیک و یا بریچ انجام می شود که این دو با عوارض مادری و نوزادی همراه است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه عوارض مادری و نوزادی در روش درآوردن شانه قدامی با دو روش سفالیک و بریچ انجام شد.

این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1400-1399 بر روی 111 نفر از مادران مراجعه کننده جهت زایمان در بیمارستان ام البنین (س) مشهد که شرایط ورود و رضایت شرکت در مطالعه را داشتند، انجام شد. سزارین در سه گروه 37 نفره خروج جنین به روش سفالیک، بریچ و شانه قدامی انجام شد. مدت عمل جراحی، میزان خونریزی، وسیع شده انسزیون، تروما به مثانه، پارگی عروق رحمی، آپگار و ترومای نوزاد، نیاز به بستری در NICUو مدت بستری مادر و نوزاد در سه روش بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های آنووا، کروسکال والیس و کای اسکویر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

از بین عوارض مادری، وسیع شدن انسزیون رحمی (008/0=p) و تروما به عروق رحمی (033/0=p) در گروه درآوردن شانه قدامی نسبت به دو گروه دیگر کمتر بود و تفاوت معنی داری داشت. عوارض نوزادان بین سه گروه تفاوت معناداری نداشت، فقط PH خون بندناف نوزادان بین سه گروه تفاوت معنی داری داشت (035/0=p). بر اساس نتایج آزمون تعقیبی من ویتنی، PH خون بندناف نوزادان در گروه شانه قدامی به طور معناداری بیشتر از گروه سفالیک (023/0=p) و بریج (037/0=p) بود.

در سر عمیقا گیر کرده در لگن، عوارض وسیع شدن انسزیون و پارگی عروق رحمی با روش شانه قدامی کمتر است. در این مطالعه عوارض نوزادی بین سه گروه تفاوت معنی داری نداشت و فقط PH خون بند ناف نوزادان متولد شده در گروه شانه قدامی بهتر از دو گروه دیگر بود، لذا انتخاب روش شانه قدامی در این نوع سزارین ها ایمن است.