تاثیر توان بخشی عصب روان شناختی بر حافظه و مدیریت خلق افراد مبتلا به سکته مغزی

سکته مغزی دومین علت مرگ و میر در سراسر جهان است و هزینه های مالی بسیاری را به جامعه و نظام بهداشتی جهان تحمیل می کند[H1] . تظاهرات بالینی سکته مغزی می تواند به سرعت سبب آسیب عصبی خفیف تا شدید شود که به طور عمده ناشی از کمبود جریان خون است، اما تاثیر سکته مغزی فراتر از آسیب اولیه مغز است. پیشرفت زوال شناختی ممکن است حتی با اهمیت تر از سکته مغزی باشد به طوری که اختلالات شناختی پس از سکته مغزی بر بازماندگان سکته مغزی تاثیر می گذارد. لذا هدف از این تعیین و تاثیر توان بخشی عصب روان شناختی بر حافظه و مدیریت خلق افراد مبتلا به سکته مغزی بود.

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است و با استفاده از روش پیش آزمون پس آزمون و پیگیری 6 ماهه در سال 1400 1399 انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به سکته مغزی سنین 20 تا 60 سال شهر یاسوج می باشد. از بین جامعه آماری تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در ادامه به روش نمونه گیری تصادفی در قالب دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نفر) گمارش شدند، گروه آزمایش به مدت 22 جلسه 90 دقیقه ای تحت روش درمانی قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از مقیاس معاینه مختصر وضعیت روانی فولشتاین(1975)، پروتکل درمان توان بخشی عصب روان شناختی، آزمون حافظه کاری وکسلر، حافظه بالینی وکسلر بزرگسالان، پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، پرسشنامه تحمل ناکامی هارینگتون و آزمون تکانشگری برو نرو استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های کوواریانس، آنالیز واریانس با اندازه گیری نمونه های مکرر و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که رویکرد درمانی توان بخشی عصب روان شناختی بر حافظه 92/37=F در سطح 001/0 و مولفه های مدیریت خلق (اضطراب 90/42=F در سطح 001/0، افسردگی 85/6= F در سطح 001/0، تحمل ناکامی 68/9=F در سطح 001/0 و تکانشگری46/8 =F در سطح 001/0) افراد [H2] مبتلا به سکته مغزی موثر بوده است.

با توجه به یافته های حاصل از این پژوهش می توان گفت: از جمله روش های درمانی مفید جهت بازسازی حافظه و مدیریت خلق، درمان عصب روان شناختی است.