شیوع مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در بیماران مبتلا به HIV به روشهای میکروسکوپی و مولکولی

 یکی از چالش های جهانی در خصوص مبتلایان به HIV، افزایش حساسیت به پاتوژن های درون سلولی نظیر سل می باشد. سلول هایCD4+ عنصر دفاعی اصلی در برابر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس هستند، اما در این افراد با کاهش تعداد آنها، خطر ابتلا به توبرکلوزیس افزایش می یابد، حتی درمان های ضدرتروویروسی گاهی سبب بروز تظاهرات ناشناخته ای از بیماری سل می گردد. لذا هدف از این مطالعه تعیین شیوع مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در بیماران مبتلا به HIV به روش های میکروسکوپی و مولکولی بود.

این یک مطالعه توصیفی می باشد که بر روی 100 پرونده بیمار مبتلا به HIV که بیش از 6 ماه از درمان ضدرتروویروسی آن ها گذاشته باشد، با ثبت مشخصات دموگرافیک آنها صورت گرفت. ابتدا سه نمونه خلط در زمان های معین از بیماران نمونه گیری با رعایت اصول استاندارد آزمیشگاهی و ایمنی زیستی در فضای باز انجام شد که با روش ذیل نلسون رنگ آمیزی و بررسی میکروسکوپی شدند. سپس نمونه خون آنها جهت سنجش CD4+ و تعیین بار ویروسی به  ترتیب با سل کانتر وReal-Time PCR آنالیزشد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس، همگنی واریانس (لون) و تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین شمارش CD4+ و بار ویروسی در این جامعه به ترتیب 8/722 و 5/177 تعیین گردید. تنها دو درصد جامعه (هر دو نفر زن) دچار عفونت هم زمان HIV/TB بودند. بین ابتلا به عفونت و متغییرهای سن، جنسیت، وضعیت تاهل و تحصیلات رابطه معنی داری مشاهده نشد (1/0>p). بین متغییره ای طول درمان و تعداد +CD4 رابطه معنی دار مستقیم (05/0<p) و بین آنها با بار ویروسی رابطه معنی دار معکوس وجود داشت (01/0<p).

شیوع هم زمان HIV/TB خوشبختانه محدود به 2 درصد این جامعه بود. البته این افراد صرفا HIV مثبت بودند و خطر عفونت هم زمان در مرحله ایدز قطعا افزایش می یابد. با توجه به نبود واکسن برایHIV و بروز عفونت های باز پدید و نوپدید سل، طراحی استراتژی هایی برای مقابله با عفونت هم زمان HIV-TB ضروری است.