بررسی جبران خسارت های عاطفی وارد شده به شخص در نتیجه ایراد آسیب فیزیکی به نزدیکان با نگاهی به رویه قضایی دادگستری اتحادیه اروپا

در گذشته نه چندان دور این اعتقاد وجود داشت که نظام حقوقی برخلاف خسارت های فیزیکی، قادر به اندازه گیری رنج روحی یا اضطراب درونی نیست و بنابراین، این قبیل خسارات قابل جبران نمی باشند. دادگاه ها در مورد پرونده هایی که منجر به آسیب های عاطفی بدون ایجاد صدمات فیزیکی گردیده بودند؛ تمایلی به صدور حکم جبران خسارت نداشتند. در دوران معاصر چنین باوری تغییر اساسی کرده و آسیب های روانی نیز همانند آسیب های فیزیکی واقعی هستند و می توانند ناشی از اعمال فیزیکی باشند. البته این بدان معنا نیست که حقوق هرگونه خسارت معنوی را پذیرفته و حکم به جبران آن می دهد. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است.یافته ها و یکی از موارد قابل تامل زمانی است که شخص دچار آسیب های روانی گردیده، ولی این آسیب ناشی از صدمات فیزیکی وارد شده به وی نمی باشد؛ بلکه درنتیجه دیدن یا شنیدن خبر جراحات وارد به شخص دیگری دچار آسیب روانی می گردد. با توجه به مطالبی که در این مقاله مطرح گردید، نتیجه گرفته می شود که در حقیقت شخصی که به دلیل از دست دادن عزیزش دچار واکنش های غم انگیز نابهنجار می گردد، مستحق جبران خسارت از جانب خوانده ای است که بی احتیاطی او علت مستقیم بروز چنین عوارضی بوده است.