نگاهی به حکمت های بیماری در انسان از دیدگاه برخی احادیث

جهان طبیعت، عالم ماده و حرکت و تضاد است. ماهیت چنین عالمی، ملازمت سلامتی و بیماری است. در نگاه سطحی و ظاهری، بیماری تنها شر و تباهی با خود دارد، اما در جهان بینی توحیدی، هیچ شر مطلقی در هستی وجود ندارد و در هر امر به ظاهر ناخوشایندی، حکمت ها و فوایدی نهفته است و بیماری نیز از این قاعده مستثنا نیست. در روایات معصومان (ع)، به حکمت های بیماری پرداخته شده است. بررسی همه روایات، چندین پژوهش نیاز دارد؛ این پژوهش، با روش توصیفی تحلیلی، درصدد بررسی اجمالی حکمت های بیماری در انسان از دیدگاه برخی احادیث است. یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که اول، رنجوری و درماندگی بیمار سبب پالایش نفس او می شود؛ دوم، در مراحل عالی ایمان، بیماری موجب نزدیکی بنده به خداوند می شود؛ سوم، نظام دقیق الهی بر کیفر و پاداش مبتنی است و از دیگر حکمت های بیماری، کیفر تبهکاران و پاداش به مومنان است؛ چهارم، گاهی بیماری سبب ساز مرگ است. این حکمت بیماری، همسو با قوانین و سنت های الهی حاکم بر عالم ماده است. پنجم، بیماری آمرزش الهی را دربر دارد. امام سجاد (ع) در نیایش خود، خداوند را به وساطت بیماری ای ستایش می کند که آمرزش الهی را دربر دارد؛ و ششم، بیماری سبب توجه قلبی بنده گناهکار به خداوند است و این امکان را فراهم می کند که ایمان از زبان به درون قلب وارد شود.