کاربرد نشانگرهای مولکولی RAPD برای تائید هیبریداسیون در عدس

با توجه به نقش و اهمیت تنوع ژنتیکی در پیشبرد برنامه های اصلاحی، شناسایی و توسعه تنوع ژنتیکی از طریق دورگ گیری از گام های اساسی برای به نژادگران به شمار می آید. به دلیل مشکلات دورگ گیری عدس در ایران، برنامه های اصلاحی بیشتر از طریق شناسایی لاین هایی با خصوصیات مطلوب زراعی و عملکرد دانه بالا نسبت به ارقام موجود دنبال شده است. راه اندازی برنامه دورگ گیری برای عدس در ایجاد نسل F1 مطلوب و کاربرد آن ها در معرفی لاین ها و ارقام، موثر واقع می شود. به منظور توسعه تنوع ژنتیکی و تجمع صفات مطلوب از جمله عملکرد بالا، درشتی بذر، تیپ بوته ایستاده و زودرسی، هشت ژنوتیپ عدس که از لحاظ مورفولوژیکی و ژنتیکی تفاوت داشتند به عنوان والد انتخاب شده و در بلوک های تلاقی با یکدیگر تلاقی داده شدند. از 230 تلاقی انجام گرفته، 49 تلاقی موفق با 69 بذر F1 به دست آمد. به منظور تایید صحت دورگ گیری در تعدادی از نتاج F1، از 14 نشانگر RAPD استفاده شد. بدین منظور 30 بوته F1 مربوط به این تلاقی ها مطالعه شدند. وجود حداقل یک باند مشترک با والد پدری نشان دهنده تایید و معیار انتخاب بوته ها به عنوان F1 واقعی است. بر این اساس، در تلاقی های شماره چهار، پنج و شش صحت دورگ گیری در پنج بوته تایید شد در حالی که در تلاقی های شماره یک، دو و سه صحت دورگ گیری چهار بوته تایید شد. نتایج این مطالعه، کاربرد موفق نشانگرهای مولکولی در پیش برد برنامه های دورگ گیری عدس را  نشان می دهد.