ندانستن، الگویی از دانش در پرستاری

 درک الگوهای دانش مورداستفاده در پرستاری، کلید آموزش و یادگیری است. کارپر چهار الگوی دانش تجربی، شخصی، اخلاقی و زیبایی شناسی را پیشنهاد داد. از آن زمان، دانشمندان پرستاری کار او را گسترش دادند و الگوهای دیگری را  برای دانستن اساسی درپرستاری پیشنهاد کردند منهال پنجمین الگوی دانستن را که به طور متناقضی، ندانستن است شناسایی کرد.

مواد و روش‏ ها:

 این مقاله از نوع مقالات مروری روایتی می باشد. اطلاعات منتشرشده قبلی درزمینه الگوی ندانستن در پرستاری با کلیدواژه های فارسی و انگلیسی الگوهای دانش در پرستاری، دانستن و ندانستن در منابع اطلاعاتی Google scholar، ISI، Scopus، PubMed و Sience Direct جستجو شد. به منظور پوشش حداکثری هدف، جستجو بدون اعمال محدودیت زمانی و بااستفاده از عملگرهای AND و OR انجام شد. درنهایت از 28 مقاله و کتاب استفاده گردید.

یافته ‏ها:

 ندانستن، آگاهی از این است که پرستار در اولین ملاقات با بیمار او را نمی شناسد و با تشخیص این ندانستن، پرستار نسبت به دیدگاه بیماران در وضعیت هوشیار باقی می ماند. ندانستن را می توان به عنوان فرآیندی از درک و شناخت یا شرایطی از باز بودن تعریف کرد که به یک تجربه معنا می بخشد. در ندانستن، افراد به طور هدفمند پیش فرض ها، کلیشه ها، تعصبات و مفروضات خود را رها می کنند. این دیدگاه ندانستن از طریق کاوش در احتمالات متعدد، ذهنی باز را پرورش می دهد.

نتیجه‏ گیری:

 در این الگو پرستار تصورات از پیش تعیین شده ای را که می داند چه چیزی برای بیمار بهتر است بایستی کنار بگذارد. ندانستن را می توان مسیری حیاتی به سوی دانش جدید و کشف نشده برای پرستاری و تمامی روابط بین فردی درنظر گرفت.