مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچ خوردگی حاد مچ پا: یک مطالعه نیمه تجربی

پیچ خوردگی از شایع ترین آسیب های ورزشی مچ پا می باشد. هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچ خوردگی حاد مچ پا بود.

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که تعداد 30 نفر از بازیکنان فوتبال مبتلا به پیچ خوردگی حاد مچ پا به عنوان نمونه انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آب و خشکی تقسیم و قبل و بعد از اجرای 8 هفته مداخله تمرین در آب و خشکی مقایسه گردیدند. برای اندازه گیری درد از پرسش نامه VASscale، برای دامنه حرکتی مچ پا از گونیامتر یونیورسال و در چهار جهت اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده، گردیدند (001/0>p). نتایج نشان داد که تعامل بین گروه و زمان معنی دار بود. در گروه آب، کاهش درد بیشتر بود (001/0>p). دامنه حرکتی مچ پا، افزایش معنی داری در هر دو گروه داشت (001/0>p). میزان پیشرفت متغیر درد در گروه تمرین در آب (62 درصد) نسبت به گروه خشکی (50 درصد) افزایش داشت.

با توجه به تاثیر تمرینات آب و خشکی و هم چنین معنی دار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد می گردد برای بازتوانی پیچ خوردگی حاد مچ پا، از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.