مطالعه سلول های سطحی پوست میش ماهی (Argyrosomus hololepidotus) با استفاده از روش بافت شناسی و میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ (SEM)

میش ماهی یکی از ارزشمندترین آبزیان خلیج فارس، دریای عمان و سواحل خوزستان محسوب می شود. پوست، به ویژه در ماهی، اولین سد دفاعی در مقابل محیط خارجی بوده و اعمال فیزیولوژیکی طبیعی داخل بدن را امکان پذیر می سازد. سلول های اپیدرم پوست بدن ماهی عمدتا از تقسیم و تمایز سلول های پوششی اپیدرم بوجود می آیند. در مطالعه حاضر برای اولین بار ساختار سلول های سطح پوست میش ماهی با استفاده از روش بافت شناسی و SEM مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار تعداد شش عدد میش ماهی نر و ماده مورد استفاده قرار گرفت. جهت عکس برداری با SEM نمونه های بافتی پوست ماهی با استفاده از گلوتارآلدهید 3 درصد پایدار و در بافر فسفات شستشو گردیدند. تثبیت با استفاده از تتراکسید اسمیوم انجام، و مرحله شستشو تکرار و سپس در اتانول آبگیری صورت گرفت. برای انجام مطالعات بافت شناسی از نواحی مختلف بدن برش هایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و توسط روش H&E رنگ آمیزی شدند. مشاهدات حاصل از مطالعات میکروسکوپ نوری و الکترونی نشان داد که اپیدرم میش ماهی حاوی سلول های جامی شکل و سلول های پوششی و سلول های کلراید بود. نتایج حاصل از مطالعات میکروسکوپ الکترونی نشان داد سلول های جامی حاوی قطرات موکوس بودند. سلول های سطحی سنگفرشی دارای میکروریج بوده و در میان خود سلول های کلراید را جای داده بودند. در نهایت چنین می توان نتیجه گرفت ساختار سلول های سطحی در پوست میش ماهی شباهت زیادی به پوست ماهی های هم خانواده خود (شوریده ماهیان) دارد.