بررسی توان گیاه پالایی گونه های مرتعی Dactylis glomerata، Festuca ovina و Medicago sativa به عناصرسرب و کادمیم

عناصر با پتانسیل سمیت، شامل دو دسته عناصر ضروری و غیر ضروری هستند که در بوم سم شناسی قابل توجه هستند. این عناصر پایداری بالایی دارند و توانایی ایجاد سمیت در موجودات زنده را دارند. گیاه پالایی به عنوان یکی از مناسب ترین و کارآمدترین روش برای جذب این عناصر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه، بررسی میزان توانایی گونه های مختلف علوفه ای نسبت به جذب عناصر سرب و کادمیم و آگاهی از میزان سازگاری و مقاومت هر یک در مقابل آلودگی ها، مقایسه ای بین گونه ها با شرایط زیستی متفاوت می باشد. این مطالعه در محیط گلخانه طی 3 ماه انجام شد و گونه های Dactylis glomerata، Festuca ovina و Medicago sativa در نظر گرفته شدند. برای عصاره گیری و اندازه گیری عناصر با پتانسیل سمیت (سرب و کادمیم) از روش عصاره گیری خاکستر خشک و دستگاه جذب اتمی  استفاده شد. به منظور مقایسه آماری داده‎ها از آزمون تجزیه واریانس چندطرفه در قالب مدل عمومی خطی استفاده و برای مقایسه چندگانه میانگین، از آزمون دانکن استفاده گردید. نتایج نشان داد که گونه D. glomerata با افزایش غلظت سرب (200 تا 800 میلی گرم بر کیلوگرم) و کادمیم (50 تا 200 میلی گرم بر کیلوگرم) به ترتیب حدود 84 و 86 درصد غلظت آن ها در اندام هوایی و ریشه افزایش یافته است. میزان جذب ریشه گونه M. sativa با افزایش غلظت سرب بیشتر شد در نتیجه M. sativa دارای قابلیت جذب دو فلز کادمیم و سرب می باشد. در گونه F. ovina  با افزایش غلظت سرب میزان جذب توسط ریشه و اندام هوایی به ترتیب 70 و 58 درصد و برای کادمیم به ترتیب 79 و 73 درصد برآورد شد. به طور کلی، در گونه های مورد مطالعه کارآیی گیاه پالایی نسبت به سرب در اندام هوایی بیشتر از ریشه بود ولی در مورد کادمیم ریشه دو گونه D. glomerata و F. ovina کارایی گیاه پالایی بیشتری نسبت به اندام هوایی داشتند.