امکان سنجی تحقق سوء نیت با حالت روانی علم در حقوق کیفری ایران

رویکرد حقوق کیفری ایران در مورد رکن روانی و تحقق سوء نیت در جرایم مقید به این صورت است که هرگاه فرد با علم به تحقق نتیجه رفتاری را مرتکب شود ، وی نیز قاصد نتیجه محسوب می شود. این امر که در فقه امامیه در جنایات عمد و در حقوق کامن لا سابقه بیشتری دارد، قصد غیر مستقیم می باشد و در ماده 144 ق.م.ا به عنوان یک قاعده عام در جرایم عمدی مقید وارد شده است که اگر فرد قصد مستقیم نتیجه نداشته باشد ، لیکن علم به وقوع آن نتیجه داشته است ،بزه وی عمدی است. این امر در ماده 290ق.م.ا که در مقام بیان صورت های مختلف جنایت عمدی بوده است متبلور می شود.علم مرتکب به نتیجه مجرمانه در تحقق سوء نیت خاص به دو روش علم به وقوع نتیجه و علم به قابلیت فعل در ایجاد نتیجه در حقوق کیفری ایران امکان پذیر می باشد.لذا بر این اساس در تحقیق حاضر به امکان سنجی تحقق سوءنیت با حالت روانی علم در حقوق ایران پرداخته شده است.