بازخوانی پیرامتن های اشعار حافظ با تکیه بر نظریه ی ترامتنیت

هدف از پژوهش حاضر خوانش پیرامتنی اشعار حافظ با تکیه بر نظریه ترامتنیت ژرار ژنت بوده است. ژنت معتقد است، پیرا متن ها آستانه های ورود به جهان متن اند و از این رو در زمره شاخص های کلیدی فهم و دریافت متن به شمار می روند. در این مقاله با تکیه بر رویکرد ترامتنیت در انگاره ترامتنی ژرار ژنت به خوانش اشعار حافظ پرداخته شد. این پژوهش با مطالعات کتابخانه ای، فیش برداری و استفاده از روش تحلیلی -توصیفی انجام و از چارچوب نظری ترامتنیت ژنت بهره گیری شده است. ژنت معتقد است به ندرت یک متن به طور عریان وجود دارد و همواره درپوششی از متن واژه هایی است که آن را به طور مستقیم یا غیر مستقیم در بر گرفته اند. بنابراین، هیچ متنی بدون پوشش وجود ندارد. پیرامتن های درونی اشعار حافظ در قالب مفاهیمی چون « القاب حافظ، شیوه روایت گری حافظ، خودگزارش نویسی، دیگر مخاطبی، قرایت واقع گرایانه، فضاسازی و پیشکش نامه ها» و پیرامتن های بیرونی در قالب مفاهیمی چون «مقلدان، نقیضه گویان، مورخان، شارحان، تفسیرگران، تاویل گران، تصویرگران و...» قابل صورت بندی است. نتایج پژوهش حکایت از آن داشت که اشعار حافظ در پوششی از پیرامتن های درونی است که موجب تداوم بخشی و تکمیل کننده متن کانونی اشعار وی گردیده و این عناصر پیرامتنی بستر تحقق گفت وگویی راستین، میان حافظ و مخاطبانش بوده است. از طرفی پیرامتن های بیرونی حول اشعار حافظ به صورت منفصل و ناپیوسته حضورداشته و زمینه نقد یا جذابیت شعر حافظ را فراهم آورده اند.