رابطه بین نقص در پردازش هیجانی با علایم استرس پس از سانحه و پیروی از درمان در بیماران مبتلابه سرطان پستان: نقش میانجی استیگمای سرطان

هیجان های منفی می تواند بر روند درمان و بهبودی بیماران مبتلا به سرطان پستان تاثیرات مخربی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین نقص در پردازش هیجانی با علایم استرس پس از سانحه و پیروی از درمان در بیماران مبتلا به سرطان پستان با  نقش میانجی استیگمای سرطان انجام شد.

پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های بنیادی و از نظر شیوه گرد آوری داده ها از نوع مطالعات توصیفی (همبستگی) است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل  زنان 18 تا 60 سال مبتلابه سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک آنکولوژی بیمارستان کوثر شهر کرج بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 206 نفر انتخاب شدند. شرکت کنندگان به چک لیست PTSD (بلوینزو همکاران، 2015)، مقیاس پردازش هیجانی (باکر و همکاران، 2007)، مقیاس استیگمای سرطان (مارلو و واردلی، 2014)  و پرسش نامه پیروی از درمان موریسکی و همکاران (2008) پاسخ دادند. یافته ها از طریق مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS26 و 4 SmartPLS تجزیه وتحلیل شدند.

نتایج حاصل از شاخص های برازش مدل نشان داد که در مدل حاضر مقدار SRMR کمتر از 08/0 و مقدار ارزش عددی NFI نیز بالاتر 9/0 بود. از این رو می توان چنین عنوان کرد که مدل مفروض پژوهش حاضر از برازش لازم با داده ها برخوردار است. نتایج به دست آمده از مدل سازی معادلات ساختاری حاکی از اثر مثبت و معنادار بین نقص در پردازش هیجانی با نشانگان استرس پس از سانحه (001/0>P=؛ 76/3=T؛598/0=β) و استیگمای سرطان (001/0>P=؛ 17/19=T؛829/0-=β) بود. همچنین بین نقص در پردازش هیجانی با پیروی از درمان (02/0P=؛ 38/2=T؛389/0=β)، استیگمای سرطان با PTSD (21/0P=؛ 29/1=T؛23/0=β) و استیگمای سرطان با پیروی از درمان (93/0P=؛ 09/0=T؛01/0=β) اثر معناداری گزارش نشد. افزون بر این، استیگمای سرطان در رابطه بین نقص در پردازش هیجانی با PTSD نقش میانجی جزیی و در رابطه بین پردازش هیجانی و پیروی از درمان نقش میانجی کامل داشت.

با توجه به نتایج این پژوهش لازم است که به درمان های پزشکی اکتفا ننمود و با تاسیس مراکز مشاوره و روان درمانی در بیمارستان ها و مراکز آنکولوژی، در روند بهبود کنترل هیجانی، کیفیت زندگی و استرس  بیماران مبتلا به سرطان پستان اقدامات موثری انجام داد.