نقش واسطه ای فراهیجان مثبت در رابطه رفتار دینی با توانمندی شناختی میانسالان

افزایش سن و آغاز میانسالی با تغییرات گریزناپذیر در توانمندی های شناختی همراه می باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رفتار دینی و توانمندی شناختی میانسالان با میانجی گری فراهیجان مثبت انجام شد.

طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی میانسالان شهر شیراز در سال 1400 بود که از میان آن ها 247 میانسال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از مقیاس رفتار دینی، پرسشنامه توانمندی شناختی و مقیاس فراهیجان مثبت استفاده شد که به صورت اینترنتی و از طریق شبکه های مجازی تکمیل گردیدند. داده ها با استفاده از روش همبستگی و تحلیل مسیر در نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

رفتار دینی با فراهیجان مثبت رابطه مثبت معناداری دارد (001/0 p=و 49/0β=). همچنین، فراهیجان مثبت به طور مثبت و معناداری با توانمندی شناختی رابطه دارد (001/0 p=و36/0β=). مسیر رابطه مستقیم رفتار دینی و توانمندی شناختی نیز معنادار بود (009/0 p=و 26/0β=). بنابراین نتایج تحلیل مسیر حاکی از آن بود که فراهیجان مثبت می تواند در رابطه رفتار دینی با توانمندی شناختی نقش واسطه ای ایفا کند.

بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر با فراهم کردن مداخلات درمانی مبتنی بر بهبود رفتار دینی و فراهیجان مثبت می توان توانمندی شناختی میانسالان را افزایش داد و بدین طریق در جهت پیشگیری و یا کنترل زوال شناختی در دوران میانسالی و سالمندی اقدام نمود.