تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر حساسیت اضطرابی، نقص در پردازش هیجانی و تحمل پریشانی پرستاران با علائم اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر، یکی از اختلالات اضطرابی است که مشکلات زیادی در حوزه ی سلامت برای پرستاران به همراه داشته است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر حساسیت اضطرابی، نقص در پردازش هیجانی و  تحمل پریشانی پرستاران با علایم اختلال اضطراب فراگیر انجام شد.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بوده است. جامعه آماری در این مطالعه شامل تمامی پرستاران ساکن شهرستان کرج در سال 1401 بودند. 30 نفر از پرستاران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به صورت نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، 2 روز در هفته تحت شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت اما بر گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. هر دو گروه (کنترل و آزمایش) قبل و بعد از مداخله به نسخه تجدیدنظر شده مقیاس پردازش هیجانی (EPS-R)، شاخص حساسیت اضطرابی (ASI) و مقیاس تحمل آشفتگی (DTS) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه ی 23 استفاده شد.

بین میانگین نمره های پس آزمون گروه مداخله و شاهد تفاوت معنی داری وجود داشت، بدین ترتیب که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معناداری منجر به کاهش حساسیت اضطرابی و نقص در پردازش هیجانی و افزایش تحمل پریشانی در گروه مداخله شد (01/0>P).

با توجه به نتایج به دست آمده، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی از یک سو با اجرای تکنیک هایی که مربوط به مولفه ذهن آگاهی هستند، باعث کاهش حساسیت اضطرابی در پرستاران می گردد و از سوی دیگر با تغییر الگوهای شناختی و شناسایی خطاهای شناختی به افزایش توانایی کنترل افکار و هیجانات و بهبود نحوه برخورد با هیجانات منفی می انجامد که این به نوبه خود باعث بهبود پردازش هیجانی و تحمل پریشانی پرستاران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می گردد. لذا به عنوان یک مداخله موثر جهت کاهش مشکلات شناختی و هیجانی پرستاران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر توصیه می شود.