تاثیر آموزش داستان های فلسفی بر روحیه پژوهشگری و یادگیری خودراهبر دانش آموزان دوره دوم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر تاثیر آموزش داستان های فلسفی بر روحیه پژوهشگری و یادگیری خودراهبر دانش آموزان دوره دوم ابتدایی بود.

روش شناسی پژوهش: 

روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر مرودشت بود. برای حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 50 دانش آموز انتخاب و در دو گروه آزمایش (25 نفر) و کنترل (25 نفر) جایگزین شدند و با دو پرسشنامه روحیه پژوهشی شیرزاد و پرسشنامه یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران مورد سنجش قرار گرفتند. داده های گردآوری شده در دو سطح مورد تجزیه و تحلیل (آمار توصیفی و آمار استنباطی) قرار گرفت. در سطح آمار از میانگین و انحراف معیار و درسطح آمار استنباطی از روش های تحلیل کوواریانس استفاده شد.

بین میزان روحیه پژوهشی گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد و بین میزان یادگیری خودراهبر گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد.

نتایج نشان داد که آموزش داستان های فلسفی بر روحیه پژوهشی دانش آموزان تاثیر معنادار دارد و آموزش داستان های فلسفی بر یادگیری خودراهبر دانش آموزان تاثیر معنادار دارد.