همبستگی سطح توسعه انسانی با محرومیت جنسیتی و بهره مندی جنسیتی

برابری جنسیتی به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر توسعه انسانی، حاکی از عدم تبعیض در جهت اشتغال، آموزش، سلامت، مشارکت اجتماعی و غیره بین زنان و مردان در جامعه است. هدف این پژوهش، بررسی سطح توسعه یافتگی استان های ایران از نظر درجه محرومیت و بهره مندی جنسیتی بود.
روش شناسی: این پژوهش گذشته نگر براساس نتایج سرشماری سال های 1388 و 1398 در استان های ایران انجام شد. داده های استان های ایران در مورد نوع سکونتگاه، تراکم جمعیت (نیروی انسانی)، فاصله از پایتخت، سطح توسعه انسانی و شاخص ناخالص داخلی با استفاده از چک لیست از سالنامه های آماری 1388 و 1398 استخراج شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندمتغیره از طریق نرم افزار SPSS 22 تحلیل شد.

بهره مندی جنسیتی و محرومیت جنسیتی با سطح توسعه انسانی، فاصله از پایتخت، تراکم جمعیت و نوع سکونتگاه همبستگی داشتند. همچنین سطح توسعه انسانی، فاصله از پایتخت، تراکم جمعیت و نوع سکونتگاه در سال های 1388 و 1398، واریانس شاخص های بهره مندی جنسیتی و محرومیت جنسیتی را به شکل معنی داری تبیین کردند.

شاخص های توسعه انسانی (نوع سکونتگاه، تراکم جمعیت، فاصله از پایتخت، سطح توسعه انسانی) و شاخص ناخالص داخلی بر محرومیت جنسیتی و بهره مندی جنسیتی اثرگذار است.