اثربخشی اختیارات سنتی پلیس در کشف جرایم سایبری فراملی

 پلیس به عنوان نهاد کشف جرایم همان گونه که در محیط فیزیکی و عادی وظیفه کشف جرایم را برعهده دارد، در محیط سایبری نیز همان وظایف برای پلیس متصور است؛ هرچند موضوع و نوع عملکرد در فضای مجازی بسیار پیچیده و سخت تر از فضای حقیقی است. هدف اصلی از نگارش مقاله حاضر، بررسی ناکارآمدی اختیارات سنتی پلیس در کشف جرایم سایبری است و ضرورت های اعطای اختیارات برای کشف چنین جرایمی متصور می باشد.

  تحقیق حاضر از نوع کیفی و از لحاظ روش اجرا، توصیفی- تحلیلی است. داده های مربوط به شیوه اسنادی و واکاوی دقیق قوانین داخل و اسناد بین المللی و بررسی نظریه های حقوق دانان و صاحب نظران جمع آوری و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است.

یافته های تحقیق: 

یافته های پژوهش نشان می دهد که از یک سو، با توجه به ویژگی های جرایم سایبری، پلیس نیازمند ایجاد تحول در سیاست گذاری ها و تغییر در برنامه ریزی ها، منابع انسانی و... است. از سوی دیگر، برای موفقیت در عرصه کشف جرایم سایبری ضرورت دارد که اختیارات گسترده تری برای پلیس در نظر گرفته شود.

جرایم سایبری از ویژگی های خاصی برخوردار است که صرف پیش بینی نهاد کشف تخصصی (پلیس فتا) با اختیارات سنتی نمی تواند در پیشگیری و کشف جرایم سایبری کاربردی و موثر واقع شود. علاوه بر این، بدلیل فراملی بودن جرایم سایبری و لزوم همکاری ها در سطوح منطقه ای و بین المللی و همچنین، دو یا چندجانبه میان کشورها، ایجاب می کند که پلیس از اختیارات گسترده ای نسبت به جرایم سنتی برخوردار باشد تا بتواند به رسالت خود در کشف جرایم سایبر نایل گردد. ضرورت هایی که پیش بینی اختیارات گسترده را برای نهاد کشف توجیه می نماید، عبارتند از: دشواری کشف جرایم سایبری، مشکلات کشف، تعقیب و تحقیق جرایم، همکاری های بین المللی. در همین راستا، پلیس نیز باید تحول در سطح سیاست گذاری ها، برنامه ریزی های سازمانی و نیروی انسانی باشد.