راهبردهای پیشگیرانه اجتماعی در خصوص شرط بندی ورزشی با نگاهی بر رویکردهای بین المللی

هدف از پژوهش حاضر بررسی راهبردهای پیشگیرانه اجتماعی موثر در کاهش و کنترل شرط بندی های ورزشی و ارایه یک مدل سیاستگزاری کنشی مطلوب به متولیان سیاستگزاری در این عرصه می باشد.

روش شناسی: 

پژوهش حاضر با هدف کاربردی و به روش توصیفی- تحلیلی، با مراجعه به منابع کتابخانه ای و مرور پژوهش های پیشین انجام شده است.

شرط بندی ورزشی در ایران به مسیله ای اجتماعی تبدیل شده است. اتخاذ سیاست های سرکوبگرانه و واکنشی محض، توفیقی در کنترل و مهار رشد روزافزون این معضل نداشته است. یافته های پژوهش حاضر که از مرور مطالعات خارجی و تطبیق دیدگاه های اسلام شناختی، روانشناختی، جامعه شناختی و جرم شناختی حاصل شده است، حاکی از اثربخشی راهبردهای پیشگیرانه اجتماعی در کاهش و کنترل شرط بندی ورزشی می باشد. این راهبردها عبارتند از: معرفی و تعمیق آموزه ها و باورهای دینی، راهبردهای پیشگیرانه خانواده محور، راهبردهای پیشگیرانه مدرسه محور، بالا بردن سطح دانش و آگاهی عمومی، تقویت مهارت های خودکنترلی و پیوندهای اجتماعی، و مرتفع شدن مشکلات معیشتی و اقتصادی جامعه.

شرط بندی ورزشی به دلیل تحمیل اثرات زیانبار فردی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به دولت و جامعه، مستلزم توجه ویژه و عزم و هماهنگی سازمان ها و دستگاه های مختلف قانونی و قضایی، نهادهای امنیتی و مراجع بازرسی، فرماندهی انتظامی، مدیران وزارت ورزش و جوانان، وزارت ارتباطات و فناوری، وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به منظور کنترل و مهار هر چه بهتر این پدیده می باشد.