بررسی و ارزیابی توانمندسازی جوانان در سکونتگاه های غیررسمی (مطالعه موردی: کوی علی ابن ابی طالب شهر اراک)

جوانان به عنوان یک سرمایه اجتماعی نیروی بالنده و موتور محرکه یک کشور هستند که در صورت برنامه ریزی و آموزش صحیح به عنوان نیرویی فعال در اعتلای اهداف عالی جامعه عمل می کنند؛ اما در برخی مناطق ازجمله حاشیه نشین به خاطر شرایط جغرافیایی، نبود خدمت رسانی، فقر، رواج بزهکاری و اعتیاد و... جوانان در معرض انواع آسیب های اجتماعی قرار می گیرند. هدف پژوهش: در این مقاله تلاش شده است، با مطالعه پیشینه پژوهش و منابع، ابعاد توانمندسازی جوانان استخراج شده و با تهیه پرسشنامه وضعیت جوانان از نظر این ابعاد بررسی شود.

روش شناسی تحقیق:

 این پژوهش از نوع، توصیفی-تحلیلی و ازنظر هدف، کاربردی است. برای تعیین حجم نمونه با توجه به جامعه آماری این محله که طبق سرشماری سال 1395 بالغ بر 37249 نفر بوده، از فرمول کوکران استفاده شده است. ابتدا 30 پرسشنامه در میان جوانان توزیع شد. بعد از تکمیل پرسشنامه و طبق واریانس به دست آمده از نمونه اولیه و با توجه به شناخت از محل 200 نفر محاسبه شد. داده ها با ابزار پرسشنامه جمع آوری شد که از طریق آنلاین و منتشرشدن در شبکه های اجتماعی یا ارسال لینک با حضور در محل و ارسال پیامکی و همچنین تکمیل دستی انجام و با استفاده از نرم افزار spss  و amos تحلیل شد.

حاکی از آن است که عامل محیط بیشترین بار عاملی را با وزن 94/0 به خود اختصاص داده است؛ همچنین عامل زمینه شخصی با بار عاملی 84/0 در مرتبه بعد قرار دارد که نشان دهنده وجود زمینه زیاد برای برنامه های توانمندسازی در بین جوانان است.